"IK ZAL NOOIT STOPPEN MET EXPERIMENTEREN"

Al jaren genieten we van de creatieve beelden die Andrea Gulickx maakt. De inwoonster van het Gelderse Maurik staat bekend als een begenadigd macrofotografe, maar weet ook bijzondere foto’s te schieten als ze in de stad of aan de waterkant loopt. Gewapend met de nodige unieke lenzen weet ze telkens weer tot prachtige parels te komen die je maar al te graag in groot formaat aan je wand hangt. Om meer over deze kunstzinnige fotografe te weten te komen, zochten we Andrea op tijdens een macro workshop en legden haar enkele vragen voor. 

Hoe is de liefde voor fotografie ontstaan?
“Vroeger gingen we tijdens vakanties vaak wandelen in Oostenrijk en Zwitserland. Daar kreeg ik weleens de camera van mijn vader in mijn hand gedrukt, met nog zo’n losse belichtingsmeter. Ik vond dat altijd hartstikke leuk, dus eigenlijk is daar de liefde voor fotografie al begonnen. In eerste instantie wilde ik dan ook een opleiding fotografie volgen en ben destijds naar een informatieavond gegaan. Alleen bleek het daar vooral om documentairefotografie te draaien en kostte de opleiding ook nog eens megaveel geld. Dat kon ik mijn ouders niet aandoen, vond ik. Daarnaast wilde ik de natuur in en daar leken ze geen aandacht voor te hebben. Zodoende ben ik uiteindelijk de MTS Mode & Kleding gaan doen en ben ik in die wereld terecht gekomen.” 
 
Wat heb je in die modewereld gedaan?
“Ik ontwierp kinderkleding, met name grafische prints. Lijnen, vormen en dat combineren met teksten, dat was mijn ding. Ik begon in vaste dienst, maar ging al snel freelancen om meer vrijheid te hebben. Dat heb ik echt flink lang gedaan, ook nog altijd in de periode dat ik aan de slag ging met fotografie. Ik leerde in 2006 mijn vriend kennen en die had heel gave camera’s. Dat wilde ik natuurlijk ook heel graag, want ik had nog zo’n klein digitaal ding waar ik nauwelijks iets op het schermpje kon zien. Op een vakantie in Madagascar bloeide de liefde voor fotografie weer helemaal op. Ik had al die tijd als zelfstandige in die modewereld gewerkt en ik besefte op dat moment dat ik een andere richting op wilde gaan doen. Van al mijn spaargeld heb ik toen allerlei lenzen gekocht om me op fotografie te gaan richten.”  

En hoe ben je uiteindelijk je geld gaan verdienen met fotografie?
“Dat heeft natuurlijk wel een paar jaar geduurd, voordat ik de modewereld volledig vaarwel zei. Een vriendin van me had een aantal van mijn foto’s op Facebook geplaatst, die ik voor haar had gemaakt. Ik wist helemaal niets van die social media-wereld, maar zij spoorde me aan om er actiever mee aan de slag te gaan, omdat ze zag dat anderen heel enthousiast waren over mijn beelden. Voorzichtig ben ik dus ook maar eens gaan kijken hoe het zat en mijn vriendin had inderdaad gelijk. Ik plaatste zelf wat foto’s en al snel wilde andere fotografen weten hoe ik die beelden had gemaakt. Ik dacht wel na om workshops te gaan geven, maar ik had helemaal geen achtergrond. Deed alles op gevoel en kon niet echt vertellen hoe ik het technisch uitvoerde. Ik dacht eraan om eerst eens naar school te gaan, maar mijn vriendin was wederom een goede raadgever. Ze vertelde dat die mensen juist voor mijn creativiteit kwamen en dat ik die technische know-how niet direct nodig zou hebben. Dat bleek inderdaad te kloppen en juist door het geven van workshops heb ik veel geleerd over de techniek. Deelnemers delen namelijk ook graag hun kennis, waar ik weer veel van leerde. Op die manier is het doorgeven van mijn creatieve fotografie op een mooie, natuurlijke manier gegroeid.”
 
Wat vind je het leukste aspect aan fotografie?
“Dat is toch wel de verwondering die ontstaat als ik met mijn camera bezig ben. Regelmatig word ik namelijk verrast van wat ik zie en dat vind ik prachtig. Ik ga dan ook altijd zonder plan op pad en het gaat me vooral om het creatieve proces dat plaatsvindt. Het is fijn als ik met een leuke foto thuis kom, maar gebeurt dat niet, dan heb ik geen dag gemist. Ik heb zonder meer genoten van het moment.”

​Creatief fotograferen is jouw handelsmerk geworden. Is dat altijd zo geweest of is daar een lange zoektocht aan vooraf gegaan? 
“Ik kocht in het begin een lens die bekend stond om heel mooie, zachte foto’s. Nu ben ik niet iemand die een handleiding leest, dus ik begon gewoon te schieten. Alleen kreeg ik niet scherp wat ik wilde hebben. Ik schiet vaak door dingen heen en dat werkte natuurlijk niet met de autofocus van dat objectief. Ik kwam er pas later achter dat ik een knopje kon omzetten om handmatig scherp te stellen. Daarna kon ik heerlijk creatief zijn. Dat zoek ik automatisch toch meer op, welk type fotografie me op dat moment ook bezighoudt. Ik zal dan ook nooit stoppen met experimenteren, want daardoor ontstaat vernieuwing. Ik bedenk niets van tevoren, het ontstaat letterlijk. Die methode blijk ik ook nodig te hebben, want elke drie à vier jaar heb ik iets nieuws nodig. Dat is voor mij belangrijk, om met regelmaat een andere uitdaging aan te gaan. Dat houdt het creatieve proces in gang.”
 
We kunnen niet in de toekomst kijken, maar is er een bepaalde richting die je de komende tijd op wilt gaan?
“Ik kijk en denk eigenlijk nooit echt ver vooruit. Ik leef in het moment en bepaal dan wat ik wil doen. Als ik doe wat ik leuk vind, dan komt er uiteindelijk altijd wel weer wat op mijn pad terecht. Op dit moment ben ik veel bezig met smartphonefotografie en geef daarin workshops, met name aan personeel van bedrijven. Super leuk, want iedereen is enthousiast en kan meedoen. Je hebt namelijk niet per se een geavanceerde camera nodig om creatief bezig te zijn. Verder ben ik ook aan het schilderen geslagen en daar krijg ik veel energie van. Wellicht kan ik daar nog ooit een combinatie van maken. Wat dat betreft maakt het mij niet zoveel uit. Of ik nu een camera of penseel gebruik, zolang ik maar kan creëren. Dat is uiteindelijk voor mij het belangrijkste.”

---

Hieronder ook een video van het interview. Met dank aan Pjotr Schelling van Fotografie Community voor het filmwerk. 

Jarno van Osch