​Lenzenfabrikant Laowa staat er bekend om de zaken net even anders aan te pakken en dat biedt prachtige mogelijkheden. Zo werden foto- en videografen al vaker verrast door unieke objectieven van het merk, zoals de ultra macrolenzen, de Periprobe en de extreme Aurogon die een 50x vergrotingsfactor mogelijk maakt. Ook op het gebied van groothoeklenzen weet Laowa indruk te maken met prachtige toevoegingen. Een mooi voorbeeld is de Laowa 10 mm f/2.8 FF Zero-D met autofocus-functie (voor Nikon Z- en Sony FE-mount).
 
Deze groothoeklens levert een prachtige beeldkwaliteit op, en dat met een enorme beeldhoek van maar liefst 130,4 graden. Om in de praktijk te zien wat dit gegeven nu daadwerkelijk oplevert, reisden we af naar de Brabantse Kempen om daar de 10 mm te testen. Om een goed beeld te schetsen, namen we nog twee andere groothoeklenzen mee, namelijk de Laowa 12 mm f/2.8 Zero-D en Canon 16-35 mm f/2.8. Op die manier proberen we de verschillen aan te tonen.
 
Overigens zijn er enkele valkuilen als je een groothoeklens met extreme beeldhoek gebruikt. Daarom geven we in deze video ook enkele tips om je gelijk te behoeden voor deze mogelijke fouten.

Technische informatie over deze foto

Camera: Canon 5D II
Lens: Canon 24-105 mm f/4
Brandpuntsafstand: 32 mm
Sluitertijd: 1/125
Diafragma: f/5
ISO: 100

​“Deze foto is inmiddels tien jaar oud, maar ik vind het zelf nog altijd een mooi beeld. Daarnaast is het ook een belangrijk omslagpunt voor me geweest, want vòòr deze foto was ik vooral op zoek naar de perfecte landschapsfoto… zonder mensen. Ik vond personen in beeld juist altijd een storende factor, wilde zo’n strak mogelijk beeld schieten. In die periode ging ik er toch wat anders naar kijken. Op deze bewuste dag stond ik zorgvuldig mijn compositie te bepalen en schoot het beeld. Zonder mensen op de foto was het al een leuke plaat om te zien, maar ik besloot om toch nog even te wachten. Een kwartiertje later kwamen deze twee personen met hun hond voorbij. Ik wist gelijk dat het een veel mooiere foto was. Er zit letterlijk meer leven in het beeld.
Wat ik zelf sterk aan deze foto vind, zijn toch wel de lijnen. De bomen leiden je mooi van onder naar boven, tot in de kruinen. Het bankje op de foto breekt dan juist die lijn weer, waardoor dit ook echt een rol van betekenis krijgt. En uiteraard vallen de twee mensen op, die hun hond uitlaten. Ik was erg blij met het resultaat, waardoor ik destijds de foto instuurde voor fotofestival Lens op de Mens in Pelt. Daar werd het beeld gelukkig ook zeer gewaardeerd, want ik pakte de eerste prijs in de categorie beloftevolle jongere.
Overigens kom ik nog altijd regelmatig op deze plaats en laatst had ik zo’n beetje dezelfde weeromstandigheden als toen. Ik ben me gaan afvragen of ik de foto nu anders zou schieten, maar ik kwam al snel tot de conclusie dat ik eenzelfde compositie wilde gaan gebruiken. Tegenwoordig ben ik wel wat meer van kleur, vooral vanwege de commercie, maar tien jaar terug had ik mijn camera zowat continu in de monochroom-stand staan. Wellicht zou ik ‘m nu dus in kleur bewerken, maar aan de andere kant bevalt het me wel, om juist deze foto in zwart-wit te houden. Om een of andere reden past dit heel erg goed bij de situatie.”